Lieve zanger,
Er zijn boeken waar je een tijdje in verdwijnt, waarvan de personages tot leven komen met al hun kleine eigenaardigheden. Dit is er zo eentje. Koester de woorden, ze helpen je door de koude maanden heen. En vrees niet, het einde is alweer in zicht. Elke ochtend is het een beetje lichter wanneer ik op de fiets stap en hoor ik de vogels die me vertellen dat zij de lente al voelen in hun verkleumde tenen.
Het kan een beetje donker worden in je hoofd en hart wanneer het buiten duister en koud is, ik ken dat. Het liefst wil ik me dan ergens verstoppen in een wollig hamsterholletje, tot het voorbij is.. Tot de wereld ontwaakt uit zijn winterslaap.
Deze winter gaat het beter. Ik heb bewust vrolijkheid, verrassingen en spelmomenten opgezocht en ingebouwd. En dat werkt. (Ik ging ook stiekem onder de zonnebank voor wat licht en warmte. Dat werkt ook.) En straks huppelen we weer door het zonovergoten bos, door de frisgroene weiden vol madeliefjes en vergeten we (bijna) alle somberheid en tristesse.
Tot huppelens.
Fijn weer wat van je te horen! Dit lijkt me een mooi boek, misschien gewoon omdat jij zo mooi omschrijft dat de personages je bij blijven en daar hou ik wel van.
BeantwoordenVerwijderenOok de winterblues omschrijf je goed. Maar kom dit weekend wordt het warm en mooi, lekker zitten in de zon , zoveel mogelijk jezelf koesteren in de warmte van de zon.
Ik wens jou en het kleine meisje weer fijne zonnige dagen.