50 - Vier restjes

Restjes blijdschap uit de voorbije niet-zo-blije week:

Een: Vorige week stond ik in een t-shirt op het balkon planten en bloemen te potten. In een t-shirt! En dan kreeg ik het nog te warm. Alles staat er nu weer fleurig bij met fuchsia spaanse margrieten in de bakken en een bijgesnoeide passiflora. Ik ben van plan om z'n vooruitgang te boekstaven deze zomer. Vandaag het eerste portret. Zien jullie hoeveel meer scheuten er al zijn dan vorige week?

Twee: De warme zonnige dag deed me besluiten om die avond afscheid te nemen van het toprecept van de winter 2009-2010: Wortel-koolrabischotel. Het recept ontdekte ik hier. Onze eigen versie is vegetarisch en iets anders van opbouw:

4 personen

Nodig: anderhalve grote koolrabi (of twee kleintjes),
1 grote winterpeen (of 6-7 wortels, want in België vind je geen winterpeen),
6 vastkokende aardappels,
3 teentjes knoflook (kan ook zonder voor oma),
400 ml room (kan ook prima met sojaroom of lightroom),
een liter melk,
geraspte kaas naar keuze,
peper en zout

Je zet je oven aan op 200 graden om voor te verwarmen. Je schilt de aardappels, wortel(s) en koolrabis en snijdt ze in schijfjes van een halve centimeter dik. Je pelt de knoflook en plet de teentjes met het blad van een mes.
Je kookt de aardappels in de melk met de knoflook en wat zout. Na tien minuten koken voeg je de koolrabi en wortelschijfjes toe. Wanneer de groenten bijna gaar zijn, giet je ze af. Je vet een ovenschotel in en schept de groenten erin. (Dakpansgewijs en gevarieerd tussen de kleuren schikken is natuurlijk nog mooier, maar daar ben ik niet zo'n held in.) Je giet de room erover heen en kruidt met wat peper en zout. Bovenop strooi je een laagje geraspte kaas. Ik gebruik zelf altijd oude geitenkaas. De schaal gaat de oven in en twintig minuten later (of eenmaal je kaas een mooi korstje geworden is) kan je de maaltijd op tafel zetten.

Drie: in het weekend heb ik mijn allereerste jurk voor dochterlief afgewerkt. Het is nog wat te groot en ik durf jullie echt geen foto tonen van dichterbij, want hier en daar heb ik behoorlijk geknoeid met/gevloekt op de rekbare jerseystof, maar ik ben toch trots op het resultaat. Alle begin is moeilijk, n'est-ce pas?

Vier: Baby E liet haar ouders eerst heel lang wachten en kwam vervolgens toch nog onverwacht vroeg de wereld in gedoken. Het is een prachtig klein meisje met alles erop en eraan, dat nog nog een tijdje in de couveuse moet aansterken. Proficiat aan de trotse ouders.