Collega C. en ik joggen sinds een paar weken samen in het Haagse Bos. Nou ja, samen.. Zij loopt meestal een paar meter voor me uit en ik probeer haar met een knalrood hoofd en buiten adem bij te houden. Vandaag spotte ik het perfecte excuus om een korte pauze te eisen.
We hebben 'm netjes overgezet zodat-ie niet onder een of andere schoenzool terecht kwam.
Ik vind ze ontroerend, die ienie-mienie beestjes en aangezien mijn prins in Frankrijk zit, ben ik blij met elk kikkertje dat mijn pad kruist.
Toen wij onze trouwfoto's maakten in een natuurgebied dreigde er een onweersbui, al rennende zagen we allemaal van deze kleine kikkertjes hoppen. Geen foto's van en toch zal het me altijd bijblijven..!
BeantwoordenVerwijderenZo'n leuke herinnering!
VerwijderenMisschien toch maar wachten op je eigen prins, voor je dit kikkertje zoent?
BeantwoordenVerwijderenPerfect excuus!! :-)
BeantwoordenVerwijderen(maar even toch: heb je nog gekust?? :-P)
Het arme beestje zou er een trauma aan over houden :-)
VerwijderenWat een klein kikketje! Inderdaad perfect excuus om even te stoppen en op adem te komen. :-)
BeantwoordenVerwijderen