Vorige week woonde ik heel even in dit wonderhuis. Ik koesterde me aan de strakke leegheid, de vloerverwarming, de rust binnen en buiten, maar bovenal aan de bewoners. Er bestaat een soort vrienden waarbij je helemaal jezelf kan zijn. Bij hen kan je zonder het te vragen de koelkast opentrekken en maakt het niet uit als je het meest zin hebt om een middag op de bank te hangen met een dekentje over je knieen. Ze luisteren echt en ze staan zonder al te veel bombarie voor je klaar in goede en slechte tijden.
Ik prijs me gelukkig, want ik ken meerdere van dat soort vrienden. En deze twee specifieke exemplaren wonen dus ook nog in een droomhuis middenin de bossen en vlakbij de heide. Ik hoop er nog vaak terug te keren.
P.S. Een nieuwe blog is geboren. De helft van het hierboven beschreven vrolijke tweetal pent haar bedachtzame, inzichtsvolle, warme stukjes vanaf heden hier neer.
Dank je, dank je, lieve vrouw. Voor jouw warme woorden en inspiratie! Dat je nog maar vaak in het boshuis terug mag komen voor gezelligheid, heerlijk samen koken en wandelen.
BeantwoordenVerwijderenEn daar staat een o zo mooi stukje over jou! Van je vrienden moet je het hebben, koester ze.
BeantwoordenVerwijderenhmmmm, ik wou mij aanmelden bij je nieuwe blog, maar krijg dit bericht: Onze excuses...
BeantwoordenVerwijderenUw verzoek kan niet worden verwerkt. Probeer het opnieuw of kom later weer terug.---
Niet leuk!!
Maar.....superfijn dit soort droom vrienden in een droom huisje!! Is dubbel genieten!
Warme groeten aan jou en Mirte en aan de vrienden uit het aards paradijs. Ludo
BeantwoordenVerwijderen