De twee zomerse weken lijken alweer veraf, maar toch wil ik het nog even hebben over mijn balkon. Een gevaarlijk balkon was het altijd. Door een veel te grote kloof tussen de balkonrand en de reling. Een kloof waar onschuldige kinderbeentjes door kunnen glijden met veel te grote vaart en dan pijnlijk klem kunnen komen te zitten. Gelukkig is dat niet gebeurd en zal het ook niet meer gebeuren, want met de hulp van R en J werd er langs de balkonrand een touw gespannen. Mijn stoere viking (de spiksplinternieuwe Husqvarna) en ikzelf hebben vervolgens lange repen Ikeastof gestikt en een paar dagen terug heb ik geduldig zitten vlechten. Het resultaat doet me denken aan Christo. Niet dat ik zou durven beweren dat het kunst is, gewoon een associatief sprongetje in mijn hoofd.
En op dat niet meer-gevaarlijke balkon staat natuurlijk ook de herrezen passiflora waarvan al eerder sprake was. Hij is gelukkig en doet het goed. Kijk maar.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten