25 - Een slapend kindje

Ik vond het eerste halve levensjaar van mijn dochter zwaar. Niets geen roze wolk, alleen maar slaapgebrek (bij mij), krampjes (bij haar), onzekerheid en hormonen die door je lijf razen. Maar .. de momenten dat ze in slaap viel op mijn buik maakten veel goed. Fantastisch was dat, zo'n rustig ademend warm klein mensje. Wanneer het gestopt is, weet ik niet meer, maar op een bepaald moment was het plots voorbij.

Nu gebeurt het alleen nog maar heel soms en dan geniet ik er met volle teugen van. Gisteravond werd M wakker en vond ik haar huilend half rechtop in bed. Ik ging even met haar zitten om haar te troosten en ze viel meteen weer in slaap. Zo zaten we daar, twee meisjes in de stad, eentje onderuitgezakt en de ander uitgestrekt op nummer eens buik (en benen, want ze wordt groot). In haar slaap greep ze mijn kraag vast. Ik ben langer blijven zitten dan nodig was..