1 - Griesmeelpap

Zo lang ik me kan herinneren, was het er al in mijn familie: smoeltaart. Waarom het smoeltaart heette, werd me pas duidelijk toen de vele jaren onderwijs Frans eindelijk begonnen op te leveren en ik in mijn vaders kelderbakkerij een doosje vond: semoule de ble. 'Smoel'taart was het dus eigenlijk nooit, wel 'semoule'taart, maar leg dat maar eens uit aan een kind van vijf dat enkel geinteresseerd is in potten likken. Want daar ging het ons om. Mijn zussen en ik leverden elke keer een gevecht wanneer er smoeltaart gemaakt werd. Nog lekkerder dan de taart is zo mogelijk immers de pap die gekookt wordt als basis voor de taart.

Het was vandaag voor het eerst winters koud. En denkend aan warmte en troost kom ik vaak uit bij vroeger. En vandaag dus bij smoelpap. Ik heb ze gemaakt, de pot uitlikken is nog steeds het lekkerst en het is heerlijk winterwarm.
Voor wie het ook wil proberen, het recept van mijn onvolprezen vader:

Breng een halve liter melk aan de kook met 100 g suiker (niet roeren). Voeg 60 g tarwegriesmeel (semoule de ble) toe en roer met een garde tot de pap dikker wordt. Giet bij dit mengsel 2 geklutste eieren en laat nog even doorkoken terwijl je blijft roeren. Klaar!

Als je er taart van wil maken, vet je een taartvorm in met boter, schud je er wat paneermeel in uit, giet je (een dubbele portie van) de pap erin en zwier je het geheel de voorverwarmde oven in. Je bakt het ongeveer veertig minuten op 170 graden.

Het staat vast niet in Julia Child, maar het is makkelijk en snel klaar. En het maakt mijn man blij..