Tot dansens

Een jaar vol boeken

Lieve zanger,

Het is de tijd van cadeautjes en de Goedheilige Man, de tijd van lichtjes en vrolijke liedjes, de tijd van dankbaarheid uiten en straks met een schone lei beginnen. Bij de een werkt het wat beter dan bij de ander. Ik mijmer de afgelopen tijd regelmatig over een wens wat meer aardigheid te zien bij 'de mensen'. Ze zijn er wel, de aardigerds en ik schurk tegen ze aan als een kat die te lang niet geaaid werd, maar daarnaast zijn er vooral veel haaien. Mensen die uit geldzucht anderen onrecht doen, die enkel aan zichzelf denken, waar lichtjes en vrolijkheid niet binnendringen. Is het gek dat ik daar verdrietig van word? Als iedereen een beetje aardiger was, waren de helft van de wereldproblemen opgelost volgens mij.
Kunnen we niet een dag lanceren? Eén keer in de maand roepen we op tot onzelfzuchtigheid, tot vrijwillige, spontane acties voor je naasten. Liefst met een grote scheut gekkigheid erin verwerkt. Dan vouwen we papieren vliegtuigjes en laten ze achter in de trein. Maken we een grote pan jam (bij ons heet dat konfituur) en brengen we die naar het bejaardentehuis om de hoek met gratis liedjes erbij (jij zingt, ik dans). Delen we knuffels uit aan wildvreemden. Zullen we?
Om te eindigen waar ik begon: ik ben dankbaar dat ik je ontmoet heb, dankbaar voor je laatste cd waar ik zo vrolijk van word, dankbaar dat ik je soms zie en me dan mag laven aan je aandacht.

Tot dansens